Darek Dusza (g), Wojciech Jaczyczko (bg) i Marek Czapelski (dr) w 1981 roku rozpoczynają próby w piwnicy gliwickiego klubu "Gwarek". Grają utwory instrumentalne, standardy Creamu, Hendrixa. W trakcie strajku studenckiego spotykają się z Jurkiem Mercikiem. Młody, gniewny licealista zafascynował ich doskonałym wokalem. I właściwie od tego momentu zaczyna się historia legendarnego zespołu, który w 1982 przybrał nazwę "Śmierć Kliniczna". Intensywne próby, przerywane nalotami ZOMO. Pierwsze teksty, pisane przez Darka i Wojtka Kurdziela, ówczesnego menadżera zespołu. W 1982 roku zespół występuje w części konkursowej Jarocina`82, obok SS 20 (Dezertera), WC i Rejestracji. Niekonwencjonalna muzyka, wygląd i ponadprzeciętny vocal Mercika intrygują słuchaczy. Owocem tego występu jest film dokumentalny Pawła Karpińskiego pt. "Śmierć Kliniczna". Jednak dopiero w 1983 roku, z pomocą Waltera Chełstowskiego zespół ma szansę na kontakt z szerszą publicznością. Jako tzw. gwiazda bierze udział w takich festiwalach, jak Noc Rockowa w Opolu, FAMA, Jarocin`83. Występuje również w filmie fabularnym P. Karpińskiego "To tylko rock". Nagrywa singla dla Tonpressu z utworami "Nienormalny świat" i "Nasza edukacja". W trakcie tej sesji zostaje nagrany również utwór "ASP" (zaśpiewany przez Mercika), który wraz z "Saharą" (voc. J. Szafir) ukaże się w 84 na drugim singlu zespołu. Jesienią 83 roku z zespołu odchodzi Merc. Po bezskutecznych poszukiwaniach nowego wokalisty, frontmanem zostaje Szafir. Zespół nadal koncertuje - Rockowisko 83, Rock Arena 84 wspomagany m. in. przez P. Malaka (sax), Ziuta Gralaka (tr) i Mateo Pośpieszalskiego (sax). Jarocin 84 to ostatni koncert z Darkiem Duszą. Zespół formalnie istnieje jeszcze rok dłużej, grając w tym czasie jeden koncert.
Niestety, zespół nie pozostawił po sobie płyty długogrającej. W tamtych mało zabawnych czasach było to niemożliwe ze względów cenzuralnych, obyczajowych, społecznych, politycznych i wszelkich innych. Jedynie reggae "Nienormalny świat" zaistniało na antenie radiowej ("Naszą edukację" zdjęto po pierwszej emisji). Mimo to na koncerty Śmierci przychodziły tłumy i zespół cieszył się ogromną popularnością, stanowiąc wraz z Dezerterem i Klausem Mittfochem czołówkę polskiej sceny punk i new wave. Dopiero w ostatnich latach pojawiły się pierwsze niezależne wydawnictwa, zawierające archiwalne nagrania "ŚK".